Bizarheden!

Ondanks alle goede voornemens ben ik toch erg lui gebleken en heb ik niets gepost (op mijn eerste verhaal na, dat door veel mensen niet eens is ontvangen omdat ik de mailinglijst niet goed had ingesteld). Maar onder het motto ‘beter laat dan nooit’ hier toch nog een update vanuit Tripoli.
Om een beeld te schetsen van de bizarre wereld waarin ik mij hier bevind, allereerst wat feitjes over Libië. Verhalen over de ambassade etc. volgen nog!

-Libië is even groot als de Benelux, Frankrijk en Spanje bij elkaar, maar heeft slechts
zes miljoen inwoners. Vrijwel iedereen woont aan de kust, het grootste deel in Tripoli (ongeveer 2 miljoen).

-Het land bestaat voor meer dan 90% uit woestijn en heeft geen enkele rivier.

-Het land heeft veel olie, benzine is hier letterlijk goedkoper dan water (2 euro voor 25 liter).

-Libië is een volksrepubliek. Dit klinkt allemaal heel gezellig, maar stelt in de praktijk niets voor. Kolonel Gaddafi heeft onbeperkte macht (hij wordt hier steevast aangeduid als ‘De Grote Broeder Leider’, maar is ook wel bekend onder de naam ‘Ome Kees’). Er is een parlement, maar dat komt slecht een keer per jaar bijeen en dan vooral om gezellig bij te kletsen. De familie Gaddafi is extreem rijk en heeft miljarden op de bank staan, hetgeen allemaal voorkomt uit olieopbrengsten. Rondom Gaddafi bestaat een hele cultus en zijn afbeeldingen (metershoog!) hangen om de zoveel meter door het hele land. Ik overdrijf niet. Gaddafi is voorstander van een soort Islamitisch Communisme; zijn intelligente gedachten hierover heeft hij opgeschreven in het zogenaamde Groene Boek. In het vervolg hierop (het Witte Boek) komt hij met een oplossing voor het conflict tussen Israel en de Palestijnen: een gedeelde staat genaamd Isratine. Slimme jongen die Ome Kees. Er bestaat een enorme geheime dienst en iedereen wordt in de gaten gehouden. De sfeer is hierdoor soms nogal paranoïde. Een groot deel van het mobiele telefoonverkeer wordt afgeluisterd, en dan met name dat van buitenlanders..

-In de jaren ’80 en ’90 was Gaddafi een fervent sponsor van allerlei terrostische groeperingen. Zo is hij onder andere verantwoordelijk voor de Lockerbie-aanslag, waarbij een vliegtuig werd opgeblazen boven het Schotse plaatsje Lockerbie. Alle inzittenden kwamen hierbij om. Verder heeft hij aanslagen op enkele Franse vliegtuigen laten plegen en heeft hij een bomaanslag gesteund op een discotheek in Berlijn waarbij enkele tientallen doden vielen. Uiteraard was Gaddafi ook naarstig op zoek naar chemische wapens (op de een of andere manier schijnt dit helemaal hip te zijn onder geschifte dictators).
Gaddafi maakte hiermee helaas geen vrienden en zijn acties resulteerden in VN-sancties, waardoor Libië tientallen jaren compleet van de buitenwereld was afgesloten. Enkele jaren geleden heeft Ome Kees echter het licht gezien en heeft hij zijn wapenprogramma’s opgezegd en heeft hij schadevergoeding uitbetaald aan de slachtoffers en nabestaanden van de door hem gesponsorde aanslagen. Uiteraard had de val van Saddam Hoessein daar niets mee te maken en was dit alles een vrije keuze van de beste man. Doordat de sancties een aantal jaren geleden zijn opgeheven, maakt het land nu een stormachtige ontwikkeling door om de verloren tijden in te halen. Het plan is om van Tripoli het nieuwe Dubai te maken, door de hele stad zijn er dan ook enorme bouwprojecten begonnen. Vanwege de crisis ligt het werk echter stil.

-Libiërs zijn heel gastvrij en over het algemeen erg vriendelijk. Ook zijn ze erg enthousiast wat eten betreft: als je bij ze komt eten kom je volkomen volgestopt weer terug. Ze blijven toekijken terwijl jij je bord leeg eet (alleen Westerlingen krijgen een bord, zelf delen ze een schaal). Als je eindelijk je bord hebt weten leeg te eten, komt of de volgende gang er al weer aan of ze scheppen vrolijk nog een keer op.

-Het klinkt nogal hard, maar Libiërs zijn extreem lui. ‘Werkdagen’ kunnen hier bestaan uit werktijden van 10:00 tot 13:00. Het werk wordt voornamelijk gedaan door de vele (illegale) immigranten uit Egypte en Afrikaanse landen. Grote projecten worden uitgevoerd door buitenlandse bedrijven, aan geld is vanwege de vele olieopbrengsten toch geen gebrek. Verder strijkt iedereen subsidies van de overheid op. Dit gebeurt vooral door huizen niet af te bouwen (een paar pijpen uit het dak laten steken, geen ramen in je huis plaatsen), want dan krijg je bouwsubsidie. Er is hier dan ook vrijwel geen enkel huis dat helemaal af is. Ook voedsel wordt zwaar gesubsidieerd door de overheid, dus de kosten van het levensonderhoud zijn erg laag. Onderwijs en gezondheidszorg zijn gratis. De universiteit kost omgerekend 10 euro per jaar.

-Er zijn hier heel veel illegalen. Voornamelijk vluchtelingen uit landen als Niger, Mali en Somalië. Normaal gesproken zouden deze mensen een status als vluchteling moeten krijgen, waardoor ze recht hebben op bijstand en verblijf, maar Libië erkend geen vluchtelingen of vluchtelingenverdragen. Iedereen die zonder visum het land inkomt is meteen een ‘crimineel’. Vluchtelingen worden dan ook extreem slecht behandeld. Na een lange tocht van honderden kilometers worden ze opgesloten in interneringskampen of ze worden linea recta in de gevangenis gezet. De levensomstandigheden zijn hier erg slecht en er is sprake van martelingen. Het opkomen voor de vluchtelingen is dan ook een belangrijke taak van de ambassade. Het gaat hier om ruim een miljoen mensen, omdat Libië een doorgangsland is op weg naar Europa. Een deel van de vluchtelingen kan in Libië blijven om (vrijwel gratis) de klusjes op te knappen waar Libiërs hun neus voor ophalen. Overdag zie je dan ook vrijwel alleen Afrikanen aan het werk in de stad. Oja, Libiërs zijn ook nog eens erg racistisch en kijken erg op deze mensen neer. Laatst vertelde iemand me nog dat het wetenschappelijk is bewezen dat Afrikanen toch echt dommer zijn dan Arabieren.

-Verkeersongevallen zijn hier doodsoorzaak nummer een, met stip. Het verkeer is hier een complete chaos. Iedere keer sta ik weer doodsangsten uit als ik in een auto zit. Aan rijbanen doen ze hier niet, evenmin als aan stoplichten..eigenlijk hebben ze überhaupt geen verkeersregels. Het is voornamelijk het recht van de sterkte, wat tot uiting komt in een hoop (nogal onbeleefde) handgebaren en getoeter.

Ondanks alle bizarheden heb ik het hier prima naar mijn zin en heb ik al een hoop leuke mensen ontmoet. Ook heb ik al een aantal binnenlandse reizen gemaakt, onder andere naar een berberstad en een woestijntrip. Verhalen en foto’s hiervan volgen nog!

Bas

ps. Sorry voor het lange verhaal, ik snap het als je halverwege afhaakt;)